Καλησπέρα σας, λογικώς σκεπτόμενα όντα (και συγγνώμη αν προσβάλλω κανέναν που δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιο). Σήμερα, θα μιλήσουμε για το φαινόμενο που έχει κάνει την κοινωνία πιο άγευστη και από ανάλατο κοτόπουλο νοσοκομείου: το political correct. Ή αλλιώς, το κίνημα που αποφάσισε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και θα ήταν καλύτερα να τη ντύσουμε με μια κουβέρτα από μαλλί προβάτου που αυτοπροσδιορίζεται ως γάτα.
Το Μαχαίρι στο Κόκκαλο (ή μήπως πρέπει να πούμε στο tofu για να μην προσβάλλουμε τους vegan;)
Κάποτε, αν έλεγες ότι κάποιος είναι κοντός, ήτανε απλά κοντός. Σήμερα, είναι «κάθετα μειονεκτικός». Αν κάποιος ήταν χοντρός, τώρα είναι «άτομο με πλουραλισμό σώματος». Και αν κάποιος είναι απλά βλάκας; Μην το πεις, θα πληγωθούν τα συναισθήματά του. Πες καλύτερα ότι είναι «εναλλακτικά διανοητικός».
Δεν είμαστε πια άνθρωποι. Είμαστε «κοινωνικά κατασκευασμένες ταυτότητες». Δεν έχουμε φύλο, έχουμε «έκφραση φύλου σε εξελισσόμενο φάσμα». Δεν είμαστε ψηλοί ή κοντοί, χοντροί ή αδύνατοι, όμορφοι ή άσχημοι. Είμαστε ένα γλυκό αμάλγαμα από λέξεις που δεν σημαίνουν τίποτα, αλλά τουλάχιστον δεν προσβάλλουν κανέναν.
Το Μεγαλύτερο Έγκλημα: Το Χιούμορ
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πόσο εύκολα μπορείς να καταστραφείς σήμερα αν πεις μια λάθος λέξη. Κάποτε οι άνθρωποι κάνανε πολέμους για την ελευθερία του λόγου. Σήμερα, αν πεις ένα αστείο που δεν εγκρίνει η online επιτροπή λογοκρισίας των social media, θα σε ακυρώσουν πιο γρήγορα και από συνδρομή Netflix σε εποχή κρίσης.
Το political correct δεν ήρθε μόνο για να προστατεύσει ευάλωτες ομάδες (που, μεταξύ μας, κάποιες πράγματι χρειάζονται προστασία), αλλά για να καταργήσει την ίδια την ικανότητα των ανθρώπων να αντέχουν την πραγματικότητα. Οτιδήποτε δεν είναι αποστειρωμένο, απολυμασμένο και εγκεκριμένο από τις μυστικές στοές της woke κουλτούρας, πρέπει να διαγραφεί, να ξαναγραφτεί και να φορεθεί σαν ακίνδυνο ζιβάγκο.
Η Μετατροπή της Γλώσσας σε Οπτικό Εφέ
Η γλώσσα είναι το μεγαλύτερο θύμα αυτής της παράνοιας. Δεν μπορούμε πια να χρησιμοποιούμε λέξεις που περιγράφουν την πραγματικότητα, γιατί η πραγματικότητα είναι προσβλητική. Δεν μπορούμε να λέμε ότι κάποιος απέτυχε, γιατί είναι «σε διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης». Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος κάνει μια βλακεία, γιατί είναι «διαφορετικά ευφυής».
Το καλύτερο απ’ όλα; Ο κόσμος προσποιείται ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Γιατί αν τολμήσεις να πεις «ρε παιδιά, μήπως το παρακάνουμε;», τότε είσαι φασίστας, μισογύνης, τοξικός, και πιθανότατα έχεις τατουάζ με τον Χίτλερ στην πλάτη (ακόμα κι αν δεν έχεις καν τατουάζ).
Ο Πόλεμος Εναντίον της Πραγματικότητας
Το πιο αστείο; Ότι όσοι προωθούν αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων πιστεύουν ότι κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Όχι απλά έναν κόσμο όπου ο κόσμος είναι πιο ευγενικός και σέβεται περισσότερο ο ένας τον άλλον (κάτι που θα ήταν λογικό), αλλά έναν κόσμο όπου ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει σε μια φούσκα όπου τίποτα δεν τον ενοχλεί.
Έτσι, αν κάποιος σε προσβάλλει, δεν είναι δικό σου θέμα να τον αγνοήσεις ή να τον αντιμετωπίσεις με επιχειρήματα. Είναι θέμα της κοινωνίας να απαγορεύσει ό,τι σε ενοχλεί. Και αφού όλοι ενοχλούνται από κάτι, ας απαγορεύσουμε τα πάντα.
Ζήτω η Παράνοια!
Αν συνεχίσουμε έτσι, σε μερικά χρόνια οι άνθρωποι δεν θα μιλάνε καν. Θα φοβούνται τόσο πολύ μη θίξουν κάποιον, που θα κάθονται ακίνητοι, μουγκοί, με ένα χαμόγελο παγωμένο σαν μοντέλο κέρινου μουσείου. Και ίσως τότε, όταν η ανθρώπινη επικοινωνία καταστραφεί εντελώς, κάποιοι θα συνειδητοποιήσουν ότι το political correct δεν μας έκανε καλύτερους ανθρώπους. Μας έκανε απλά φοβισμένους, ψεύτικους και βαρετούς.
Αλλά μέχρι τότε, συνεχίστε να προσέχετε τι λέτε. Ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορεί να προσβάλλεις. Ίσως ακόμα και τον εαυτό σου.
