Σάββατο βράδυ στην αίθουσα του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη μας υποδέχτηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Σπείρα- Σπείρα. Μια ατμόσφαιρα πιο ζεστή από ποτέ. Κοινωνοί της ομάδας να  γίνουμε όλοι ένα… Πράγμα που δεν θέλει και πολύ να συμβεί. με το που βγει ο ίδιος στην σκηνή σε κερδίζει μόνο και μόνο όταν πει τον πρώτο στίχο.

Τραγούδια δικά του, άλλα πολύ γνωστά και άλλα λιγότερο γνωστά. Ομολογώ πως χάρηκα ιδιαίτερα στο άκουσμα κομματιών που δεν έχουν χιλιοπαιχτεί. Δεν ξέρω αν μόνο σε μένα το παλιό φαντάζει πιο καινούργιο και από το πιο καινούργιο. Δύο ώρες και κάτι μόνο τραγούδια, γέλιο και ζεστασιά. Η ομάδα σκίζει στα καλύτερα της με μικρά σκετς που χτυπάνε κόκκαλο σε όποιον μπει γρήγορα στο νόημα. Άλλωστε ο Σταμάτης είναι είδος από μόνος του που δεν συγκαταλέγεται πουθενά. Είναι μια σχολή. Κραουνάκης και τίποτε άλλο. Αν και γύρω-τριγύρω πολλοί είναι αυτοί που τον μιμήθηκαν, πέρασαν και χάθηκαν. Ο Σταμάτης έμεινε.

14958192_10154789781240854_1381246580_o 15008115_10154789783520854_223630608_o 14963617_10154789783790854_1683333924_o

Σκηνικό δίχως φιοριτούρες και μεγαλεία. Λιτό. Η παρουσία και μόνο του Σταμάτη φτάνει για να σε γεμίσει. Η φωνή του και τα τραγούδια σου δημιουργούν τα σκηνικά. Σε ποιόν δεν έρχεται στο μυαλό το σκηνικό με το “Σύστημα” μέσα στο οποίο ζούμε.  “Αυτή η νύχτα μένει” σε ταξιδεύει σε μονοπάτια ερημικά, όπως και το ταξίδι της αυτογνωσίας όταν “Πας να πιάσεις ουρανό” μέσα από μια “Κρουαζιέρα του διαδρόμου” και σέρνεσαι στο “Πάτωμα”. Έτσι αλήτικα στον δρόμο δημιουργείται ο πολιτισμός, όπως είπε και ο ίδιος. Δεν έχει ανάγκη ο πολιτισμός από γραφεία και υπαλλήλους. Δεν χρειάζεται υπουργεία. Αλήτικα ταξιδέψαμε και εμείς μαζί του, όσο αλήτικα μπορείτε να ταξιδέψετε και εσείς μέχρι τις της 14 Ιανουαρίου 2017. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στου Κακογιάννη.

special tip: Επίσκεψη μετά την παράσταση στον τρίτο όροφο για φαγητό και κρασί στο Clap Restaurant 😉