Πάσχα στο χωριό λέει μια παροιμία και Χριστούγεννα στην πόλη! Έτσι και εμείς πιστοί στα παραδοσιακά μας καθήκοντα, επιστρέψαμε στον τόπο του εγκλήματος για να κάνουμε Πάσχα. Στα ένδοξα Σάλωνα. Ναι δεν το κρύβω εδώ μεγάλωσα. Άλλωστε δεν είναι ντροπή να θυμόμαστε τις ρίζες μας, και όπως λέει και ο πατέρας μου, ποτέ μην ξεχάσεις από που ξεκίνησες. Σάλωνα λοιπόν και Μεγάλη Παρασκευή.
Η ενορία στην οποία υπάγομαι είναι ο Άγιος Νικόλαος που δεσπόζει αγέρωχος στο μέσον της πόλης με τα φωταγωγημένα σκαλιά του. Επειδή είμαστε και της τελευταίας στιγμής σκάσαμε μύτη μισή ώρα πριν ξεκινήσει η περιφορά του και στηθήκαμε να μυροθούμε! Αχ! μύρο να μοσχοβολά ο τόπος και όσο πέσει πάνω σου να μην θες να πλυθείς γιατί νοιώθεις πεντακάθαρος! Ο πάτερ Νικόλαος εκεί χρόνια τώρα. Πάντρεψε τους γονείς μου, μας βάφτισε και κάθε χρόνο εκεί να ψέλνει και να αγαλλιάζει η ψυχή σου!
Ακολουθήσαμε την πομπή με κατάληξη την συγκέντρωση των τριών επιταφίων από τις ενορίες στην πλατεία Κεχαγιά να δούμε ποιός θα τον σηκώσει πιο ψηλά. Έθιμο που καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες. Του Αγίου Νικολάου, της Μητροπόλεως και του Αγίου Αθανασίου!! Εεεεε!!! Κλασικά και εγωιστικά να το πάρεις του Αγίου Νικολάου πιο ψηλά.
Επιστροφή από τα σκαλάκια και το γνωστό σε όλους τους Σαλωνίτες έπος πια : “Όποιος πάει από τα σκαλάκια θα τον φαν’ τα πιστολάκια, και όποιος πάει από του Άι Νικόλα θα τον φάει η πιστόλα…”. Τα ανηφορικά σκαλιά του Αγίου Νικολάου γράφουν ιστορία κάθε χρόνο με την επιστροφή του επιταφίου στην εκκλησία!
Όποιος πάει λοιπόν, από του Άι Νικόλα θα τον φάει η πιστόλα!!!
