Το Παρίσι είναι από τους προορισμούς που όσες φορές και να το επισκεφτώ δεν το χορταίνω. Αν και στο παρελθόν είχα μείνει για μικρό χρονικό διάστημα, δεν καταλαβαίνω πως αποφάσισα να επιστρέψω. Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο και το αφήνω στην άκρη για άλλη ώρα.
Παρίσι λοιπόν, η πόλη του φωτός και όχι άδικα. Και όχι μόνο του φωτός, αλλά και του έρωτα, της γεύσης και της μαγείας. Πως να μην μαγευτείς, όταν όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου βλέπεις μόνο ομορφιά. Είναι όλα τόσο λεπτοκαμωμένα που θες να ρουφήξεις την πόλη μέχρι το μεδούλι, αλλά και πάλι κάτι θα σου ξεφύγει. Και μιλάμε μόνο περπάτημα, να μυρίσεις και να νοιώσεις την πόλη μέσα σου. Άλλωστε όταν έχω μαζί μου τον Λευτέρη που επισκέπτεται πρώτη φορά το Παρίσι και είναι λάτρης του Λονδίνου, πρέπει να την ζήσει την πόλη έντονα!
Πρώτος σταθμός Τροκαντερό- Πύργος του Άιφελ, Αψίδα του Θριάμβου, Champs-Elysées και Place de la Concorde. Από το Τροκαντερό έχεις την καλύτερη θέα του Πύργου του Άιφελ!!!
Τροκαντερό:
Αν υπάρχει ένας κήπος που πραγματικά πρέπει να επισκεφθείτε όταν θα πάτε στον Πύργο του Άιφελ, είναι ο Κήπος του Τροκαντερό. Δημιουργήθηκε για την διεθνή έκθεση το 1937 και προσφέρει εκπληκτική θέα στον Πύργο του Άιφελ. Το αριστούργημα των κήπων είναι οι περίφημες βρύσες της Βαρσοβίας, η οποία, με τα 20 κανόνια νερού, προσφέρει μια μαγευτική θέα του νερού, ειδικά τα καλοκαιρινά βράδια, όταν οι φωτισμοί γύρω από τις βρύσες προσθέτουν χρώματα. Υπάρχουν μια σειρά από γλυπτά που πρέπει να θαυμάσεται, συμπεριλαμβανομένων αρκετών επιχρυσωμένων χάλκινων αγαλμάτων και δύο πέτρινων.
Πύργος του Άιφελ:
Ο Πύργος του Άιφελ αποτελεί το σύμβολο της πόλης αλλά και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα αξιοθέατα ανά τον κόσμο. Κατασκευάστηκε από το Γάλλο μηχανικό Γκoυστάβ Ειφέλ για τη Διεθνή Έκθεση του 1889, ο οποίος, μάλιστα, επικρίθηκε πολύ γι’ αυτό το «τερατούργημα», όπως το χαρακτήρισαν στην αρχή οι διανοούμενοι αλλά και η αριστοκρατική τάξη της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ποιητής Πολ Βερλαίν… άλλαζε δρόμο για να μην τον βλέπει, ενώ οι ευγενείς τον αποκαλούσαν υποτιμητικά «μια άσχημη και κακόγουστη… ξύστρα για μολύβια»!
Σήμερα αποτελεί «θέλγητρο» της πόλης και δεν εννοείται Παρίσι… χωρίς τον πύργο του! Η κατασκευή του ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1887 και ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 1889, ενώ είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένος από μέταλλο και ένα εκατομμύριο καρφιά. Όλο το έργο έχει τη μορφή τετραγωνικής πυραμίδας και το στηρίζουν τέσσερα τετράπλευρα βάθρα, αποτελώντας μια από τις πλέον σταθερές κατασκευές, αφού παρεκκλίνει μόλις 7 εκατοστά με σφοδρό άνεμο!
Έχει ύψος 300,51 μέτρα (σ.σ. μαζί με την κεραία της γαλλικής τηλεόρασης φτάνει στα 320,15 μ.), ενώ 700 σκαλοπάτια οδηγούν στον πρώτο όροφο, όπου μπορείτε να δειπνήσετε στο εστιατόριο που υπάρχει εκεί. Στα 274 μ. βρίσκεται ο εξώστης (στον τρίτο όροφο), από όπου η θέα της πόλης είναι καταπληκτική και όταν ο ουρανός είναι καθαρός μπορείτε να δείτε μέχρι και 72 χιλιόμετρα μακριά. Στον τελευταίο όροφο υπάρχουν εργαστήρια μετεωρολογίας και τηλεοπτικών εγκαταστάσεων, ενώ υπάρχει ανελκυστήρας για τους τουρίστες, αφού μέχρι την κορυφή τα σκαλοπάτια είναι περίπου… 1.652! Σημείωση: Το βράδυ αποτελεί μια εντυπωσιακή εικόνα, αφού φωτίζεται με περισσότερα από 292.000 Watt.
Αψίδα του Θριάμβου:
Στη μέση της πλατείας Σαρλ ντε Γκολ (Charles de Gaulle), στο τέρμα της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων, στα σύνορα του 8ου, 16ου και 17ου διαμερίσματος βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες καμάρες στην ιστορία: Η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe). Η περίφημη Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe) ορθώθηκε το 1806 από τον Ναπολέοντα για τον εορτασμό των νικών του και ολοκληρώθηκε το 1836.
Το ύψος της φτάνει τα 50 μέτρα και στην επιφάνειά της είναι χαραγμένα τα ονόματα των νικών των γαλλικών στρατευμάτων αλλά και των 558 στρατηγών που διοίκησαν τα γαλλικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναπολέοντα (τα υπογραμμισμένα ονόματα καταδεικνύουν όσους από αυτούς έπεσαν σε μάχες).
Κάτω από την αψίδα είναι ο Τάφος του Άγνωστου Στρατιώτη, τιμώντας τους πολλούς που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο σχεδιασμός του τόξου από τον Jean Chalgrin βασίζεται στην Αψίδα του Τίτου στη Ρώμη. Η Αψίδα του Θριάμβου είναι πολύ υψηλότερη (50 έναντι 15 μέτρων), αλλά έχει ακριβώς τις ίδιες αναλογίες.
Η κορυφή του τόξου διαθέτει πλατφόρμα από όπου μπορείτε να έχετε υπέροχη θέα της La Defense, των Ηλύσιων Πεδίων και της εκκλησίας Sacre-Coeur. Φροντίστε να εντοπίσετε μία από τις υπόγειες διαβάσεις που οδηγούν στην αψίδα καθώς είναι πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσετε να διασχίσετε το δρόμο. Δεν υπάρχει ασανσέρ στο τόξο, έτσι προετοιμαστείτε για τα 234 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή.
Champs-Elysées:
Η Λεωφόρος Champs-Elysées είναι ίσως η πιο διάσημη λεωφόρος του κόσμου, εκτείνεται από την Place de la Concorde μέχρι την Πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ και την Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe).
Στο δυτικό άκρο της, στα Ηλύσια Πεδία συνορεύει με κινηματογράφους, θέατρα, καφετέριες και καταστήματα πολυτελείας. Κοντά στην Place de la Concorde, συνορεύει με το Jardins des Champs-Elysées, τους όμορφα διαμορφωμένους κήπους με συντριβάνια και κάποιων όμορφων κτιρίων, συμπεριλαμβανομένου του Grand και του Petit Palais στη νότια πλευρά και του Elysée στη βόρεια πλευρά του. Το τελευταίο αποτελεί την κατοικία των Γάλλων Προέδρων από το 1873.
Τα Ηλύσια Πεδία χρησιμοποιούνται για όλες τις μεγάλες γιορτές. Εδώ οι Παριζιάνοι γιορτάζουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πραγματοποιούνται οι στρατιωτικές παρελάσεις της 14ης Ιουλίου και όταν γίνεται κάτι ιστορικό για τη χώρα όπως η απελευθέρωση στο τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ή η νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου! Τον 16ο αιώνα δεν υπήρχε τίποτα σε αυτό τον τομέα παρά χωράφια έξω από το κέντρο του Παρισιού. Το 1616 η Μαρία των Μεδίκων αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μακρύ δεντρόφυτο μονοπάτι στα ανατολικά του ανακτόρου Tuileries. Η διαδρομή επανασχεδιάστηκε το 1667 από τον διάσημο σχεδιαστή τοπίου Αντρέ Λε Νοτρ ως επέκταση της Jardins des Tuileries. Ο περίπατος, που σήμερα ονομάζεται «Grande Allée du Roule» ή «Grand-Cours» είχε γίνει ένας μοντέρνος χώρος, αλλά ήταν απομονωμένος ακόμη από την πόλη με μερικά κτίρια στη γύρω περιοχή. 27 χρόνια αργότερα ο περίπατος Champs μετονομάστηκε σε «Elysées», ή Ηλύσια πεδία στην Ελληνική. Το όνομα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, όπου «Ηλύσια» είναι τόπος όπου ήρωες πηγαίνουν να χαλαρώσουν.
Το 1724 τα Ηλύσια Πεδία επεκτάθηκαν σε όλη τη διαδρομή προς το λόφο Chaillot (γνωστό σήμερα ως l’Etoile, το μέρος της Αψίδας του Θριάμβου). Η σημερινή της μορφή υλοποιήθηκε το 1838 όταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ignaz Hittorf – ο οποίος επανασχεδίαζε το Place de la Concorde – δημιούργησε και το Jardins des Champs-Elysées. Εγκατέστησε επίσης πεζοδρόμια, λαμπτήρες αερίου και βρύσες. Τα Ηλύσια Πεδία άρχισαν να προσελκύουν όλο και περισσότερα εστιατόρια και ξενοδοχεία, ιδίως μετά το 1900, όταν το μετρό του Παρισιού με τη γραμμή 1 έφθασε στο σταθμό Etoile. Ο τελευταίος επανασχεδιασμός της διάσημης λεωφόρου έγινε το 1994 από τον Bernard Huet. Οι ακριανές λωρίδες μετατράπηκαν σε πεζόδρομους, δημιουργήθηκαν υπόγειοι χώροι στάθμευσης και φυτεύτηκαν νέα δέντρα. Τα αυτοκίνητα τώρα καταλαμβάνουν μόνο το ήμισυ του πλάτους του της λεωφόρου.
Περπατήστε τη λεωφόρο εάν μπορείτε, θα σας δώσει το συναίσθημα του Παρισιού που σε κάνει να το ερωτευτείς.
Place de la Concorde:
Η Place de la Concorde είναι η μεγαλύτερη και ίσως η ιστορικότερη πλατεία του Παρισιού, η οποία βρίσκεται μεταξύ του κήπου των Τουιλερί και των Ηλυσίων Πεδίων, προσφέροντας απίστευτη θέα προς την Αψίδα του Θριάμβου. Καλύπτει μια έκταση περίπου 20 στρεμμάτων, ενώ το οκταγωνικό σχήμα της αποτελεί καινοτομία της εποχής που κατασκευάστηκε.
Η ιστορία της συνδέεται με την «καρμανιόλα» που είχε στηθεί στο κέντρο της, όπου επαναστάτες αλλά και διάσημα ιστορικά πρόσωπα θανατώθηκαν, μεταξύ των οποίων η Μαρία Αντουανέτα και ο Ροβεσπιέρος.
Στο κέντρο της δεσπόζει ο περίφημος «Οβελίσκος» των 3.200 ετών, που χαρίστηκε από τον Αντιβασιλέα της Αιγύπτου στο Λουδοβίκο Φίλιππο και μεταφέρθηκε από το ναό του Ραμσή ΙΙ στη Θήβα της Αιγύπτου για να εγκατασταθεί εν τέλει στο κέντρο της πλατείας το 1836. Είναι κατασκευασμένος από ροζ γρανίτη, το ύψος του φτάνει τα 23 μέτρα και ζυγίζει περίπου 230 τόνους, ενώ οι εικόνες στο βάθρο περιγράφουν τη διαδικασία μεταφοράς του στο Παρίσι μέχρι την εγκατάστασή του στην πλατεία.
Σε κάθε γωνιά της Πλατείας υπάρχει ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει και μια γαλλική πόλη (Μπορντώ, Μπρεστ, Λιλ, Λυών, Νάντη, Ρουέν, Μασσαλία και Στρασβούργο), και δύο χάλκινα σιντριβάνια -το «La Fontaine des Mers» και το «Elevation of the Maritime» σε σχέδια του Hittorf- συμπληρώνουν την εντυπωσιακή εικόνα της.
…συνεχίζεται…
Ταξιδιωτικό κειμενο: taxidologio.gr
