Βρισκόμαστε λίγο πριν από την Άγια Ημέρα των Χριστουγέννων και ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη εορτή της Γέννησης του Θεανθρώπου. Οι ετοιμασίες μας όμως στρέφονται κυρίως γύρω από το γιορταστικό τραπέζι, τα πλούσια φαγητά, το στολισμό του δέντρου, το φωτισμό των μπαλκονιών. Όλα αυτά είναι ασφαλώς ευχάριστα και μας βοηθούν να νιώσουμε διαφορετικά, να ξεφύγουμε από την ανιαρή καθημερινότητα και να βρεθούμε πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
Το πραγματικό όμως νόημα των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται εδώ, αλλά είναι πολύ πιο βαθύ, πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο μεγαλειώδες. Ο Χριστός παίρνει την ανθρώπινη φύση, γίνεται τέλειος άνθρωπος, έρχεται να γεννηθεί στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, να διδάξει και αργότερα να σταυρωθεί μόνο και μόνο από αγάπη για τον άνθρωπο και με αποκλειστικό σκοπό τη σωτηρία του. Στη φτωχική φάτνη, μέσα από την απέριττη εικόνα του Βρέφους, της Παρθένου, των ποιμένων και των μάγων, αναβλύζει το μήνυμα της αγάπης και της προσφοράς. Πράγματι, τα Χριστούγεννα συμβολίζουν το θρίαμβο της έμπρακτης και ανιδιοτελούς αλληλεγγύης, τη νίκη της παλλόμενης καρδιάς πάνω στον ψυχρό, ορθολογιστικό νου.
Σήμερα, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια μετά, το λαμπρό αστέρι της Άγιας Νύχτας μάς οδηγεί στον ίδιο πάντοτε δρόμο, μας καλεί να ακολουθήσουμε την ίδια πορεία: να ανοίξουμε την καρδιά μας στο συνάνθρωπο, στον οποιοδήποτε συνάνθρωπο, ανεξάρτητα από καταγωγή, εθνικότητα, κοινωνική θέση ή οικονομική κατάσταση, να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο, να νιώσουμε και να πραγματώσουμε την « ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία ». Μόνον έτσι τα Χριστούγεννα θα βρουν το πραγματικό τους νόημα. Κι αυτό το νόημα το έχουμε τόσο ανάγκη σε μια εποχή άκρατου ατομισμού, ηθικής και οικονομικής κρίσης, σύγχυσης και αδιαφορίας για τον πλησίον.